مطالعه اخیر منتشر شده در مجله Neurology تعیین می کند که آیا الگوهای ترکیب بدن قابل شناسایی می تواند با افزایش خطر بیماری های عصبی مرتبط باشد و آیا این ارتباط به دلیل اثرات بیماری قلبی عروقی (CVD) است یا خیر.

چگونه وزن بدن بر خطر ابتلا به بیماری های عصبی تاثیر می گذارد؟

فقدان درمان‌های مؤثر برای بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند بیماری آلزایمر (AD) و بیماری پارکینسون (PD) وجود دارد که همچنان علت اصلی مرگ و میر و ناتوانی در سالمندان هستند. بنابراین، شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح برای توسعه استراتژی های پیشگیرانه هدفمند و سفارشی بسیار مهم است.

CVD خطر ابتلا به بیماری های عصبی را افزایش می دهد. با این حال، تحقیقات بیشتری برای روشن شدن مکانیسم های درگیر در این ارتباط مورد نیاز است. "پدیده پارادوکس چاقی" نشان دهنده خطر کمتر زوال عقل و PD در بین افراد چاق است. با این حال، این ممکن است به کاهش وزن ناخواسته نسبت داده شود که در مراحل اولیه بیماری های عصبی رخ می دهد.

استفاده از شاخص توده بدنی (BMI) برای تعریف چاقی نیز یک عامل محدودکننده است، زیرا این اندازه گیری بر روی داده های جمعیت های همگن ایجاد شده است و تغییرات در ترکیب بدن را در نظر نمی گیرد. به عنوان مثال، BMI نمی تواند بین چربی و عضله تمایز قائل شود، و باعث می شود که افراد بسیار عضلانی به دلیل مقادیر بالاتر BMI به عنوان اضافه وزن طبقه بندی شوند.

در مورد مطالعه

مطالعه حاضر تجزیه و تحلیل گذشته نگر از داده های 412,691 نفر بود که از Biobank انگلستان به دست آمده بود. همه شرکت کنندگان در مطالعه در ابتدا بیماری نورودژنراتیو نداشتند و به مدت پنج سال پس از زمان استخدام تا 1 آوریل 2023 تحت نظر قرار گرفتند.

محققان علاقه مند به تعیین چگونگی استفاده از ویژگی های مختلف ترکیب بدن مانند چربی، عضله و استخوان برای پیش بینی خطر آینده بیماری های عصبی بودند. حساسیت به بیماری نورودژنراتیو نیز با نمرات خطر پلی ژنتیکی برای ژنوتیپ آپولیپوپروتئین E (APOE) و سابقه خانوادگی بیماری نورودژنراتیو تنظیم شد.

روش های تحلیلی میانجی نیز برای CVD استفاده شد. علاوه بر این، رابطه بالقوه بین الگوهای ترکیب بدن و آتروفی مغز یا بیماری عروق کوچک مغز، که هر دو نشان‌دهنده پیری مغز هستند، در 40,790 شرکت‌کننده در مطالعه مورد بررسی قرار گرفت.

مطالعه چه چیزی را نشان داد؟

میانگین سنی گروه مورد مطالعه در ابتدا 56 سال، 55 درصد زن بود. در مجموع 8,224 مورد جدید بیماری نورودژنراتیو در طول دوره پیگیری 9.1 ساله گزارش شد.

الگوهای مختلف ترکیب بدن شناسایی شدند که شامل توده چربی به بدون چربی، قدرت عضلانی، تراکم استخوان، توزیع چربی غالب بر پا، چاقی مرکزی و الگوهای توزیع چربی غالب بر بازو می‌شد. همه الگوهای ترکیب بدن به جز الگوهای قدرت عضلانی با BMI بالا مرتبط بودند.

توده چربی به بدون چربی، قدرت عضلانی، تراکم استخوان و الگوهای توزیع چربی غالب پا با کاهش 6 تا 26 درصدی خطر ابتلا به بیماری های عصبی در طول دوره پیگیری همراه بود. در مقابل، چاقی مرکزی و توزیع چربی غالب در بازو با 13 تا 18 درصد افزایش خطر ابتلا به این شرایط همراه بود. هیچ تفاوتی در ارتباط مشاهده شده بین شرکت کنندگان با درجات مختلف حساسیت وجود نداشت، به جز الگوی تراکم استخوان.

زمانی که شرکت کنندگان بر اساس نوع فرعی یا شرایط تخریب عصبی خاص طبقه بندی شدند، جهت خطر تغییر نکرد. با این حال، الگوی توده بدون چربی با خطر بیشتر بیماری عصبی عروقی و کاهش خطر AD همراه بود.

پیری مغز و آتروفی با چاقی مرکزی و الگوهای توزیع چربی غالب در بازو مرتبط بود. در مقایسه، قدرت عضلانی، تراکم استخوان، و الگوهای توزیع چربی غالب پا با کاهش پیری مغز مرتبط بود.

تجزیه و تحلیل میانجی نشان داد که 10.7-35.3٪ از ارتباط بیماری های عصبی با این پارامترها را می توان به CVD ها، به ویژه بیماری عروق مغزی نسبت داد.

نتیجه گیری

برخی از الگوهای ترکیب بدن که با چاقی مرکزی، قدرت عضلانی و توزیع چربی غالب در بازو مشخص می شوند، در معرض خطر بیشتری برای بیماری های عصبی و پیری مغز قرار دارند و این خطر با وجود CVD کاهش می یابد.

در مقایسه با مطالعات قبلی که یافته‌های مشابهی را گزارش می‌کردند، مطالعه کنونی اجزای مختلف توده بدن و روابط متقابل آن‌ها را با استفاده از بیماری‌های عصبی و پیری مغز به عنوان پیامد در نظر گرفت.

این یافته ها بر پتانسیل بهبود ترکیب بدن و مدیریت اولیه CVD در کاهش خطر بیماری های عصبی تاکید می کند.

کاهش رسوب چربی اضافی در بازوها و تنه و افزایش رشد عضلانی به سطوح سالم ممکن است در مقایسه با کاهش وزن کلی در برابر بیماری‌های عصبی محافظت کند. با این وجود، تحقیقات بیشتر بر روی نمونه های متنوع تر برای تایید این مطالعه ضروری است.

توسط دکتر لیجی توماس، MD بازبینی شده توسط Benedette Cuffari، M.Sc.